Duże papugi !

Dzisiejszy artykuł poświęcony będzie po raz kolejny już dużym papugom. Dziś dowiedzie się wszystkiego co powinniście wiedzieć na temat ich hodowania. 

Każda papuga średnia, duża czy mała to niezwykle inteligentne stworzenia które, szybko się uczą, odczuwają negatywne jak i pozytywne emocje jak również, potrafią je przekazać w mniej lub bardziej łagodny sposób, ciekawskie otaczającego ich świata a do tego wszystkiego są wzrokowcami. Na zachowanie papug składa się kilka elementów: stan w którym się znajdują (rozród, spoczynek, pierzenie, stan emocjonalny (podatność na stres), odkarmione ręcznie czy naturalnie, trzymane osobno w parach czy grupach, utrzymywane w klatce czy woliera.

Rozród – ptak jest głośny przez co chce podkreślić swą obecność, zaznaczyć swą dominację. W tym okresie ptaki mogą być agresywne nie tylko do swego opiekuna ale również do swego partnera. Pocierają dziobami o siatkę (pokaz dominacji i siły).

Spoczynek – ptaki w tym okresie są z natury łagodne, przyjazne i chętne do zabaw

Pierzenie – okres w którym ptaki są poddenerwowane, potrzebują jak najbardziej urozmaiconej diety gdyż w tym czasie spalają ogromne ilości energii, odpowiedniej temp., wilgotności a przede wszystkim wietrzonych pomieszczeń (suchych)

Stan emocjonalny – niektóre osobniki bywają bardziej podatne na stres, inne mniej. Objawia się to ucieczką, ciągłym strachem lub obawą przed nieznanym. Bywają zastraszone przez partnera lub inne osobniki z którymi przebywa. Na stan emocjonalny bardzo mocno wpływa brak urozmaicenia przestrzeni życiowej (ograniczona ilość konarów do obkorowywania, lin itp. zabawek)

Odkarmiane ręcznie czy naturalnie – z ta grupą ptaków wbrew pozorom jest najwięcej problemów. Mianowicie ptak odkarmiony ręcznie, nie do końca rozumie co się z nim dzieje zwłaszcza gdy nadchodzi okres rozrodu. Osobnik który, nigdy nie widział jak i nie miał kontaktu z innymi osobnikami z swego gatunku bywa flegmatyczny w zachowaniu jak i w tej samej chwili potrafi być agresywny np. do opiekuna. Ptaki ręcznie karmione są mniej odporne, krócej żyją – choć to w głównej mierze zależy od warunków życia.

Przywiązanie do opiekuna

Wszystko zależy od tego czy będzie to jeden ptak, para czy kilka osobników trzymanych razem. Im młodszy osobnik tym szybciej i mocniej jesteśmy w stanie wybudować więzi na linii ptak opiekun. Jeśli jest to ptak wykarmiony ręcznie, będzie lgnął do ciągłego kontaktu z człowiekiem. Jeśli się decydujemy na ptaka-pupila dobrze jest aby wszyscy domownicy mu poświęcali w miarę możliwości dużo czasu. Jest to na tyle istotne, iż ptak w późniejszym czasie nie bał się kontaktu z obcymi osobami. A co ważniejsze w razie niepokoju ich nie atakował. Ptaki z natury są wzrokowcami, potrafią błyskawicznie czytać nasze emocje, usposobienie opiekuna czy nastrój danego dnia. Ptaki o tak silnej więzi z opiekunem nie znoszą dłuższych rozstań, czego efektem jest w początkowej fazie jest nie ustające pokrzykiwanie. Z czasem owo niezadowolenie przechodzi w poddziobywanie opiekuna a w końcowym efekcie dochodzi do ataku. Efektem jego frustracji i niezadowolenia, może być również podskubywanie się lub całkowite wyrywanie sobie piór. Decydując się na ptaka-pupila, pamiętać należy że to nie jest zabawka, którą z czasem można odstawić, lecz należy ją traktować jako kolejnego członka rodziny, który wymaga poświęcenia dużej ilości czasu (nie chodzi o przebywanie w pomieszczeniu gdzie ptak się znajduje lecz o bezpośredni kontakt), okazania mu potrzeby bycia jak również akceptacji jego zwyczajów. Natomiast jeśli to będzie osobnik z naturalnych lęgów, ptak taki wymaga większej pracy i zaangażowania ze strony opiekuna w jego ułożenie. Dzieje się tak dlatego iż, ptak taki ma naturalne instynkty i w pierwszej kolejności będzie lgnął do swego

gatunku jaki mu nakreśliła natura. Wraz z wiekiem obudzi się w nich chęć lęgów. Ptak taki sam nie wie jak się zachować w takiej sytuacji. Próbuje na wszelkie sposoby kopulować podczas bezpośredniego kontaktu, jest nerwowy, potrafi dość dotkliwie dziobnąć, jest krzykliwy, niszczy wszystko co ma w pobliżu.

Karma

Dostosowana do gatunku ptaka (papuga) plus owoce, warzywa w sezonie (surowe, gotowane). Twaróg, gotowane jajko, gotowany ryż, ziemniak, makaron. Nie należy karmić ptaków –pupili kiełbasą, czekoladą, szynką itp. na zasadzie że opiekun je,  ptak uwielbia. Każda przetworzona żywność, zawiera różnego rodzaju spulchniacze, które z czasem odbiją się drastycznie na zdrowiu ptaka. bezwzględnie papugi nie powinny jeść awokado, gdyż jest dla nich trujące.

Zabawki – wystrój

Każda przestrzeń życiowa papugi, powinna być tak zaplanowana aby ptak miał możliwość swobodnego rozprostowania skrzydeł, żerdzie z drzew owocowych liściastych nie iglastych, liny itp. W pobliżu papuziego dzioba nie powinno się znajdować nic co jest niewielkich rozmiarów i wykonane z pcv. Ponieważ dość często dochodzi do sytuacji iż ptak daną rzecz połknie lub zaklinuje się w przełyku i mamy problem np. klocki dla dzieci, kulki ołowiane lub gumowe oraz inne małe elementy.